Гаҳвораи дасти ин духтарчаи деҳотии чашмсиёҳу зебо, ки аксаран бо ҳамон як либос ва дар зери ҳамон як дарахти чормағз гоҳ танҳову гоҳе бо дугонаҳои ҳамсояаш рӯзашро ба шом мебурд, аз гаҳворае, ки барои мисол худаш онҷо хобида буд, фарқ дошт. Тафовути асосии ин гаҳвора ҳамин буд, ки духтарак дар он ҳар нимарӯз ва шаб гӯё падарашро, ки аз кор монда шудааст, мехобонду алла мегуфт. Ҷойи хоби лӯхтаки худаш низ ҳамин гаҳвора буд. Бо вуҷуди аллаҳои пурҳасрату ширингуфтаҳои беҳисоб он «тифл»-и дар гаҳвораи на монанд ба кӯдакони деҳа ҳеҷ калон намешуд…
Бо ёди ту, эй падар, бубастам латта,
Бар шохи дарахти қоматат сурху кабуд…
Читать далееFiled under: Майдони бахс ва андешарони | Tagged: гаҳвора, деҳа, духтарак, меҳмон, мошин, муҳоҷир, некӣ ва бадӣ, падар, садама, чормағз, ҷазо, ҷарроҳӣ | Leave a comment »